Η κάθοδος του ευρώ τα τελευταία δύο έτη στην χαμηλή τιμή των 1,032 USD, είναι ο ήχος ενός νομίσματος που σκάει κάτω από το βάρος των δικών του αντιφάσεων. Η βιομηχανική στασιμότητα της Γερμανίας, η ενεργειακή κρίση της Ευρώπης και η πλήρης παράδοση της νομισματικής κυριαρχίας στην Ουάσιγκτον έχουν μετατρέψει το ευρώ σε ένα πρόβατο προς σφαγή στον βωμό της αυτοκρατορίας. Αλλά ας μην μπερδεύουμε την προσωρινή ανθεκτικότητα του δολαρίου με τη μονιμότητα. Είναι ένα νόμισμα που καλύπτεται από χρέη 36,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και μη χρηματοδοτούμενες υποχρεώσεις άνω των 200 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ένα χρεοκοπημένο σχήμα Πόντσι ιστορικών διαστάσεων, που παρουσιάζεται ως σταθερότητα. Και τα δύο νομίσματα κινούνται προς την κατάρρευση, αλλά η Ευρώπη θα πάει πρώτη, γιατί οι υποτελείς θυσιάζονται πάντα για να κρατήσουν ζωντανές τις αυταπάτες της αυτοκρατορίας.
Η Γερμανία, η καρδιά της Ευρωζώνης, έχει καταρρεύσει. Η κάποτε βιομηχανική μηχανή της Ευρώπης, κουτσαίνοντας τώρα, στραγγαλίζεται από το αυξανόμενο ενεργειακό κόστος και το εμπάργκο από τις ΗΠΑ στο φτηνό ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Η ανάπτυξη φέτος μετά βίας θα σημειώσει 0,2%. Η Volkswagen και η Bosch, βιομηχανικοί κολοσσοί που κάποτε συμβόλιζαν τη γερμανική δύναμη, μειώνονται καθώς συσσωρεύονται οι λογαριασμοί LNG. Αυτό δεν ήταν τυχαίο. Η Ευρώπη δεν έχασε την κυριαρχία της, την παρέδωσε. Η απόφασή της να επιβάλει κυρώσεις στα δικά της ενεργειακά σωσίβια ήταν τόσο οικονομική ανοησία όσο και γεω-δουλοπρέπεια. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το σαμποτάζ στο Nord Stream. Η Γερμανία, έχοντας πλήρη επίγνωση του ποιος διέπραξε την πράξη της οικονομικής τρομοκρατίας, επέλεξε τη σιωπή από την κυριαρχία, την ταπείνωση από την περιφρόνηση.
Αλλά ενώ το ευρώ καταρρέει, το δολάριο κάθεται σε κινούμενη άμμο. Προσκολλάται στις τελικές ψευδαισθήσεις αξιοπιστίας του, ακόμη και όταν είναι αναλαμβανόμενη από βουνά χρέους και υποχρεώσεις που καμία ποσότητα μαγείας δεν μπορεί να διαγράψει. Και μετά ήρθε η κλοπή, η κατάσχεση 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την αυτοκρατορία του ρωσικού κυρίαρχου πλούτου. Πέρα από κλοπή, ήταν το άνοιγμα του κουτιού της Πανδώρας. Η αυτοκρατορία είπε στον κόσμο ότι κανένα αποθεματικό δεν είναι ασφαλές, κανένα νόμισμα δεν είναι απρόσβλητο αν τολμήσεις να βγεις εκτός γραμμής. Αυτό ήταν πολύ περισσότερο από μια στιγμή απερισκεψίας, ήταν ένα προηγούμενο που θα στοιχειώσει. Αυτό που είχε σκοπό να σακατέψει τη Ρωσία θα χρησιμοποιηθεί ενάντια στην ίδια την αυτοκρατορία, καθώς τα έθνη επιταχύνουν τη φυγή τους από την ηγεμονία του δολαρίου.
Η δεινή θέση του ευρώ είναι συνυφασμένη με αυτήν την αλαζονεία. Η απόφαση της Ευρώπης να υποκύψει στην Ουάσιγκτον δεν κατέστρεψε απλώς την οικονομία της, αλλά παραχώρησε την ίδια τη νομισματική κυριαρχία που κάποτε έκανε το ευρώ διεκδικητή για παγκόσμια σημασία. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μείωσε τα επιτόκια τέσσερις φορές και όπως ήταν αναμενόμενο, το νόμισμά της συνεχίζει να πέφτει. Είναι υποτελής του δολαρίου, υποδουλωμένοι από πολιτικές σχεδιασμένες όχι για την ευημερία της Ευρώπης, αλλά για την εξαγορά του χρόνου της αυτοκρατορίας.
Εν τω μεταξύ, το δολάριο απολαμβάνει τη βραχυπρόθεσμη ανθεκτικότητά του, που υποστηρίζεται από την ψευδή στρατιωτική κυριαρχία και την αδράνεια της παγκόσμιας χρηματοδότησης. Αλλά η κλοπή των ρωσικών αποθεματικών έχει γκρεμίσει την ψευδαίσθηση της σταθερότητας του δολαρίου για τον υπόλοιπο κόσμο. Τα έθνη σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο βλέπουν τώρα την αυτοκρατορία όπως είναι: μια χρεοκοπημένη αρχή επιβολής που κολλάει στη περιοχή της. Η αξιοπιστία του δολαρίου δεν είναι πραγματική αλλά επιβάλλεται. Και μόλις η επιβολή γίνει το μοναδικό εργαλείο, το σύστημα καταρρέει από μέσα.
Η Ευρώπη θα πέσει πρώτη, θα θυσιαστεί για να αγοράσει η αυτοκρατορία μερικές ώρες ακόμα. Η Αμερική, πλήρως πρόθυμη να παρακολουθήσει την Ευρώπη να καίγεται, έχει ήδη δείξει το χέρι της. Η περιοχή εκβιασμού LNG τύπου μαφίας, η αδιαφορία για την καταρρέουσα βιομηχανία της Ευρώπης και η ταπείνωση του Nord Stream είναι αρκετή απόδειξη. Η αυτοκρατορία δεν έχει συμμάχους, έχει εξαρτώμενους. Αλλά μην νομίζετε ότι το δολάριο θα ξεφύγει από τον δικό του απολογισμό. Όταν ο κόσμος θα προχωρήσει τελικά σε εναλλακτικές λύσεις που δεν έχουν δεσμευτεί από τις ιδιοτροπίες της αυτοκρατορίας, τόσο το ευρώ όσο και το δολάριο θα είναι λείψανα μιας αποτυχημένης τάξης.
Και εδώ είναι η τελευταία σημείωση: η κλοπή των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων ήταν μια κήρυξη πολέμου στο ίδιο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Έσπασε τα τελευταία απομεινάρια εμπιστοσύνης στο νομισματικό καθεστώς της αυτοκρατορίας.
Το ευρώ μπορεί να είναι το πρώτο που θα καταρρεύσει, αλλά το δολάριο θα είναι το επόμενο. Όταν η σκόνη καταλαγιάσει, η Ουάσιγκτον θα ανατρέξει στην κλοπή των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων ως τη στιγμή που υπέγραψε το δικό της θανατικό ένταλμα.
Αυτό δεν είναι μόνο η πτώση των νομισμάτων, είναι η κηδεία μιας αυτοκρατορίας που μπέρδεψε τον εξαναγκασμό με τη δύναμη.