Μπορεί οι κάτοικοι της Συρίας που αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες σήμερα να μην ξεπερνάνε τις 13.000, αλλά οι εκατοντάδες χιλιάδες Χριστιανοί, όπως επίσης και οι προοδευτικοί μουσουλμάνοι Αλεβίτες στους οποίους ανήκε και η οικογένεια Άσαντ, βρίσκονται σε κατάσταση πρωτοφανών διωγμών, αντίστοιχων σχεδόν της εποχής των αρχών του 20^ου αιώνα από τους Οθωμανούς. Το ελλαδικό κράτος, που έχει απωλέσει από καιρό την ρωμαϊκή του κληρονομιά, έχει αφήσει αυτούς τους ανθρώπους στο έλεος της μοίρας των τζιχαντιστών που έχουν την εξουσία στην Δαμασκό.

Με αφορμή τις μαζικές συγκεντρώσεις παρατίθενται κάποιες σύντομες σημειώσεις, που μεταπηδούν από το γενικό στο ειδικό, και αφορούν την επιτυχία των κινητοποιήσεων και το τι δύναται να αφήσουν ως παρακαταθήκη για τους μελλοντικούς αγώνες.

Η κινητοποίηση που συνέβη επ’ αφορμής της επετείου των δύο ετών από την τραγωδία – έγκλημα στα Τέμπη θα μείνει ως γεγονός ορόσημο για την ελληνική ιστορία. Τα επακόλουθα είναι νωρίς ακόμη ν’ αποτιμηθούν, μπορούμε όμως να σημειώσουμε κάποια συμπεράσματα που εξάγονται απ’ όσα είδαμε την Παρασκευή:

Ο διάλογος στο Ριάντ για ειρήνη στην Ουκρανία είναι το εφαλτήριο για μεγάλες αλλαγές στον κόσμο.