Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέβηκε στο βήμα της ΔΕΘ με τον αέρα του ηγέτη που φέρνει την «μεγάλη τομή». Μίλησε για το «τολμηρότερο φορολογικό νομοσχέδιο από τη Μεταπολίτευση» και για μια πολιτική που δήθεν ενισχύει τη μεσαία τάξη, τους νέους και τις οικογένειες. Όμως, αν ξύσει κανείς λίγο τον επικοινωνιακό στόκο, η εικόνα είναι πολύ διαφορετική.
Το πακέτο των 1,7 δισ. ευρώ μοιάζει εντυπωσιακό μόνο στους τίτλους. Οι φοροελαφρύνσεις για τους νέους, η μείωση δύο μονάδων στους συντελεστές, οι απαλλαγές για πολύτεκνους, τα ψιχία σε νησιώτες και χωρικούς παρουσιάζονται σαν γενναία στήριξη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μερικά ευρώ τον μήνα σε μια εποχή όπου ο πληθωρισμός, οι τιμές τροφίμων και στέγης, αλλά και τα δάνεια στραγγαλίζουν κάθε νοικοκυριό. Όταν το καλάθι του σούπερ μάρκετ αδειάζει με 50 ευρώ, τι αξία έχει η «γενναία» μείωση του φόρου;
Ο πρωθυπουργός φρόντισε να τονίσει ότι «δεν θα μοιράσει χρήματα που δεν υπάρχουν». Ωστόσο, τα υψηλά φορολογικά έσοδα και τα πλεονάσματα χρησιμοποιούνται ως εργαλείο εντυπωσιασμού, όχι ως ευκαιρία για πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη. Αντί για ουσιαστική ενίσχυση των μισθών, αντί για επενδύσεις σε υγεία, παιδεία ή δημόσιες υποδομές, επιλέγει να ρίξει λίγη «ζάχαρη» για να γλυκάνει την πικρή καθημερινότητα.
Η στόχευση είναι εμφανής: κατευνασμός της μεσαίας τάξης που αποτελεί εκλογικό πυλώνα της ΝΔ, καλοπιάσματα σε ειδικές ομάδες (ένστολοι, νέοι, πολύτεκνοι), και ταυτόχρονα μια δόση «μεταρρυθμιστικής» ρητορικής περί αξιολόγησης και εκσυγχρονισμού του κράτους. Όμως, όλα αυτά θυμίζουν περισσότερο προεκλογικό φυλλάδιο παρά συνεκτικό σχέδιο για το μέλλον της χώρας.
Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια ώρα έξω από τη ΔΕΘ υπήρχαν διαδηλώσεις για την ακρίβεια, τη διαφθορά και την έλλειψη προοπτικής. Εκεί φάνηκε καθαρά η αντίθεση: από τη μία οι εξαγγελίες με «χαμόγελο», από την άλλη η κοινωνία που δεν βλέπει καμία ουσιαστική βελτίωση στη ζωή της.
Η ΔΕΘ 2025 δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα ακόμη επεισόδιο στο σίριαλ του επικοινωνιακού θεάτρου. Μεγάλες κουβέντες, βαρύγδουπες εξαγγελίες, αλλά στο τέλος ψίχουλα για τους πολλούς. Και όσο η κυβέρνηση συνεχίζει να βαφτίζει τα ψίχουλα «γενναίες παροχές», τόσο πιο έντονα θα μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα στην πολιτική σκηνή και την πραγματική κοινωνία.