Η κινητοποίηση που συνέβη επ’ αφορμής της επετείου των δύο ετών από την τραγωδία – έγκλημα στα Τέμπη θα μείνει ως γεγονός ορόσημο για την ελληνική ιστορία. Τα επακόλουθα είναι νωρίς ακόμη ν’ αποτιμηθούν, μπορούμε όμως να σημειώσουμε κάποια συμπεράσματα που εξάγονται απ’ όσα είδαμε την Παρασκευή:
· Ο ελληνικός λαός έχει ξεπεράσει προ πολλού τις κομματικές αγκυλώσεις που τον βάρυναν στο παρελθόν, με εκατομμύρια Ελλήνων ν’ αφήνουν τα σπίτια τους για να διαδηλώσουν μαζί – πολλοί από αυτούς για πρώτη φορά – και άλλων τόσων να στηρίζουν τις διαδηλώσεις με την επικρότησή τους. Η καρδιά του λαού επιζητά δικαιοσύνη, όχι μόνο για τον θάνατο των 57 ανθρώπων που έφυγαν στις 28/02/2023, αλλά και για την ταπεινωτική εξαθλίωση που βιώνει σε καθημερινή βάση. Ο διαχωρισμός πλέον έγκειται από την μία στον κομφορμισμό σε ένα σύστημα – μαφία λόγω προσωπικού βολέματος και από την άλλη στην αγανάκτηση απέναντι στην αλλοτρίωση της ανθρώπινης υπόστασης κάτω από ένα σύστημα που δεν μας υπολογίζει παρά μόνο ως φορολογούμενους ατομικούς αριθμούς.
· Οι διάφορες «ακραίες» ιδεολογικές εκφράσεις όπως του αναρχικού και του εθνικιστικού ακτιβισμού περιθωριοποιούνται καθώς γίνεται ολοένα και πιο αντιληπτό απ’ όλους ότι εξυπηρετούν, είτε το ξέρουν είτε όχι, τις επιταγές των ελλαδικών κυβερνήσεων. Επιτελώντας το γνωστό τους έργο, προσπαθούν να δείξουν την “επαναστατική” τους ορμή διαλύοντας την κοινωνική ζύμωση που δύναται να προκληθεί μέσα από τέτοιες αφορμές. Πολλοί από τους αρχηγίσκους τους έχουν φυσικά εντεταλμένο ρόλο προς αυτήν την κατεύθυνση, αφού είτε είναι πληρωμένοι γι’ αυτό είτε βρίσκονται υπό την εκβίαση των αρχών που έχουν στοιχεία και έτοιμες δικογραφίες εναντίον τους. Απ’ αυτούς παρασύρεται και μία καλοπροαίρετη μάζα φανατισμένων ιδεολόγων που αγνοούν ότι για οποιαδήποτε πολιτική αλλαγή μεγάλης κλίμακας χρειάζεται πειθαρχημένη ιδεολογική συγκρότηση προς έναν αντικειμενικό σκοπό και έμμεση (τουλάχιστον) στήριξή του από τα πλατιά κοινωνικά στρώματα, προϋποθέσεις που ούτε έχουν ούτε διαφαίνεται να δημιουργούν στον άμεσο ορίζοντα.
· Οι σύγχρονες τεχνολογίες και τα κοινωνικά δίκτυα μας δίνουν την ευκαιρία να οργανώσουμε τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις της ιστορίας στο συντομότερο χρονικό διάστημα. Μέσα σε λίγους μήνες ένας απογοητευμένος και νωχελικός λαός άρχισε να συνειδητοποιεί ότι το πρόταγμα του κράτους δικαίου, στο οποίο παραχωρούμε την ελευθερία μας προς χάριν της ασφάλειας, έχει αποτύχει πλήρως εν Ελλάδι, με τους εξουσιαστές να μην διστάζουν να χρησιμοποιήσουν μαφιόζικες τακτικές συγκάλυψης και τρομοκράτησης προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους.
Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στην δημιουργία νέων συνθηκών πρωτόγνωρων στο ιστορικό γίγνεσθαι του ελληνισμού, ο οποίος βρίσκεται σε αγωνία να πιαστεί από κάπου να βρει απαντήσεις και λύτρωση στην δυστυχία του. Το πρώτο βήμα δεν μπορεί παρά να είναι η κατανόηση της πλήρους υποδούλωσης κάθε πτυχής και θεσμού του νεοελληνικού κράτους σε ξένους Δυτικούς παράγοντες, που έχουν ως ντόπιους τοποτηρητές ολιγάρχες αποκομμένους από την καθημερινότητα και τις ανησυχίες του λαού, χωρίς ενσυναίσθηση για τις ανάγκες και τα προβλήματα αυτού του τόπου.
Η αλλαγή πρωθυπουργού ή κόμματος εξουσίας δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι την παρούσα στιγμή αφού όλοι οι κύριοι πολιτικοί φορείς είναι υποταγμένοι στο τρίπτυχο Αμερική – ΝΑΤΟ – Ευρωπαϊκή Ένωση. Χωρίς ανεξάρτητη εθνική κυριαρχία τα αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη θα τα εκμεταλλευτούν ψηφοθηρικά οι γνώριμοι του πολιτικού κατεστημένου, που ποτέ δεν θα τους ακούσουμε να αμφισβητούν στην ουσία του αυτό το καταπιεστικό τρίπτυχο. Το μόνο που θα επιτευχθεί έτσι θα είναι η αλλαγή του εντόπιου τοποτηρητή, με τον κύκλο των τραγωδιών όπως το Μάτι και τα Τέμπη να είναι γι’ αυτούς μονάχα μία νέα ευκαιρία για την ανακατανομή της εγχώριας τράπουλας.
Παρ’ όλα αυτά, η κοινωνική αντίδραση που εκφράζεται πλέον σε απτή πίεση προς την εκτελεστική και την δικαστική εξουσία μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει. Η «δικαιοσύνη» θα νιώσει υποχρεωμένη αυτήν την φορά ν’ αποδώσει ουσιαστικές ποινικές ευθύνες σε υψηλότερης βαθμίδας πρόσωπα και όχι απλώς σ’ έναν «αποδιοπομπαίο τράγο» σταθμάρχη. Η κυβέρνηση, εν μέσω και πιέσεων που δέχεται από την νέα Ρεπουμπλικανική ηγεσία των ΗΠΑ, πιθανόν να παραιτηθεί στο επικείμενο χρονικό διάστημα. Όλα αυτά θα δημιουργήσουν ένα αίσθημα ισχύος στον από καιρό καταπιεσμένο λαό, που θα καταλάβει ότι μέσω ενεργών μαζικών κινητοποιήσεων δύνανται να προκληθούν επιτέλους αλλαγές.
Χρέος μας είναι να μην επιτρέψουμε την επανάπαυση μετά από αυτές τις μικρές νίκες, αλλά να κατευθύνουμε όλοι με την συμβολή μας την πορεία των γεγονότων προς την πραγματική ελευθερία που έχουμε ανάγκη.