Γράφει ένα στέλεχος μίας ελληνικής συνεταιριστικής τράπεζας
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο καπιταλισμός αποτελεί ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται στη συσσώρευση πλούτου από τους κατόχους των μέσων παραγωγής. Η συσσώρευση όμως καθαυτή από μόνη της, δεν είναι ικανή να δώσει διάρκεια στο σύστημα, δεδομένου ότι η ανάπτυξη καπιταλιστικού συμφέροντος προϋποθέτει καταναλωτές ή πελάτες αν θέλετε. Κανένας από τους μεγάλους, γνωστούς καπιταλιστικούς σχηματισμούς / επιχειρήσεις, δεν δύναται να μακροημερεύσει εάν δεν υπάρχει πλήθος υποκειμένων, πρόθυμο να «αγοράσει» την παραγωγή τους. Αυτός είναι και ο λόγος, που η εκάστοτε αστική επικυριαρχία, σε συνεργασία με τους φορείς του καπιταλιστικού συστήματος, μεριμνά ώστε να υπάρχει μια μεθοδευμένη ανακατανομή του συσσωρευμένου πλούτου, προκειμένου να συντηρείται και να επιβιώνει μια επαρκής μάζα καταναλωτών – προωθώντας και προάγοντας επιδέξια το λεγόμενο καταναλωτισμό.
Ωστόσο, ο καπιταλισμός ως ένα σύστημα που στοχεύει μόνον στο κέρδος, αδιαφορεί τόσο για το που θα είναι εγκατεστημένη η καπιταλιστική παραγωγή, όσο και για το που θα είναι εγκατεστημένοι οι καταναλωτές της. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει εύκολα κάποιος, αν δει τις αμερικάνικες εταιρείες κολοσσούς, οι οποίες έχουν μεν εγκαταστήσει την παραγωγή τους στην Κίνα, αλλά απευθύνονται για μεγάλο μέρος της παραγωγής αυτής σε Αμερικανούς ή Ευρωπαίους καταναλωτές / αγοραστές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, εάν μια γεωγραφική περιοχή δεν είναι ελκυστική και συμφέρουσα για την εγκατάσταση καπιταλιστικών επενδύσεων ή δεν διαθέτει ικανό αριθμό καταναλωτών, τίθεται εκτός ενδιαφέροντος του συστήματος, παρακμάζει και μοιραία περιθωριοποιείται κοινωνικά. Ταυτοχρόνως, τίθεται εκτός ενδιαφέροντος της εκάστοτε εξουσίας και οποιαδήποτε άλλη οικονομική δραστηριότητα, η οποία θα μπορούσε δυνητικά να στηρίξει μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται λόγω περιστολής των διαθέσιμων κρατικών πόρων στην υποβάθμιση των υποδομών της – και όχι μόνον.
Με πιο απλά λόγια, εάν παραδείγματος χάριν στο νομό Γρεβενών η κτηνοτροφική, η αγροτική ή η εν γένει πρωτογενής παραγωγή, μπορούσε να αναζωογονήσει την τοπική κοινωνία και οικονομία, δίνοντάς της μια σχετική αυτάρκεια, αναστέλλοντας συγχρόνως την εκφυλιστική αστικοποίηση του πληθυσμού της, είναι κάτι που στην πράξη δεν αφορά τον καπιταλισμό στη σύγχρονη εκδοχή του – δεν επιφέρει κέρδη. Τούτο διότι, ο καπιταλισμός προκειμένου να αναπτυχθεί, προϋποθέτει - μεταξύ άλλων - και μεγέθη σε όλους τους συντελεστές παραγωγής (έδαφος, εργασία, κεφάλαιο) και συγκοινωνιακές υποδομές, που δεν μπορεί να προσφέρει ένας Νομός θέσης και έκτασης Γρεβενών. Ούτε μέχρι στιγμής έχει βρεθεί κάποια εξουσία ή άρχουσα τάξη, η οποία να προβεί στις τεράστιες, ασύμφορες και δυσανάλογες δαπάνες που απαιτούνται για τη σύνδεση ενός τέτοιου νομού με λιμάνια, αεροδρόμια κλπ.
Το σύστημα όμως, δεν μπορεί να είναι και τόσο αφελές, ώστε να παραγνωρίζει τις κοινωνικές εντάσεις, που μπορεί να επιφέρει η διαρκής απαξίωση και υποβάθμιση των γεωγραφικών και οικονομικών περιφερειών μιας οποιασδήποτε χώρας. Το σύστημα διαθέτει εμπειρία αιώνων και είναι αρκούντως εκπαιδευμένο, ώστε να γνωρίζει πως οι εντάσεις αυτές, εάν συσσωρευθούν πάνω από ένα όριο, οξύνονται, κλιμακώνονται, οργανώνονται και τελικά μπορούν να προκαλέσουν από αναταράξεις και ανακατατάξεις, έως και αιφνίδιες, ανεξέλεγκτες ανατροπές. Προς το συμφέρον του λοιπόν, έχει κατασκευάσει «βαλβίδες εκτόνωσης», τις οποίες θα μπορούσε η χώρα μας να τις αξιοποιήσει και ιδιαιτέρως αποτελεσματικά μάλιστα, λαμβανομένου υπόψη ότι αυτές οι «βαλβίδες» έχουν σχεδιαστεί για μεγέθη πολύ μεγαλύτερα από τη χώρα μας.
Το ερώτημα που τίθεται συνεπώς, δεν είναι κατά πόσον κάποια στιγμή στο μέλλον θα καταρρεύσει ο καπιταλισμός και θα επακολουθήσει σοσιαλισμός, κοινοκτημοσύνη ή κάτι άλλο. Αυτό - θεωρητικώς τουλάχιστον - είναι μάλλον αναπόφευκτο ή και νομοτελειακό σύμφωνα με κάποιους. Το ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολεί, είναι σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η χώρα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή στο μέλλον. Το να μας βρει ο σοσιαλισμός ή ο όποιος «ισμός» σε κατάσταση πλήρους αποσύνθεσης, μπορεί να αποτελέσει νίκη και θρίαμβο για οτιδήποτε άλλο, εκτός από την πατρίδα μας. Θα πρέπει η χώρα μας με τις τόσες ιδιαιτερότητες, να αξιοποιήσει στο μέγιστο ό,τι «παράθυρα ευκαιρίας» ή «βαλβίδες εκτόνωσης» προσφέρονται από το σύστημα, έτσι ώστε να παραμείνει όρθια και με τους νικητές στο μέλλον και όχι με τους ηττημένους. Θα πρέπει επίσης, όλοι μας να γίνουμε λίγο πιο ρεαλιστές, πιο πρακτικοί και να αποφεύγουμε κάθε «βολική» συνωμοσιολογία
και να κατανοήσουμε όλοι ότι, τα μεγέθη της χώρας μας, όσο και αν αυτά αναπτυχθούν, δεν πρόκειται να αποτελέσουν απειλή για κανένα σύστημα.
Η άποψη ότι, κάποια ανώνυμα, αόρατα συμφέροντα δήθεν δεν θα μας επιτρέψουν να αναπτυχθούμε οικονομικώς, αποτελεί περισσότερο έναν «χρήσιμο μύθο» της κοινοβουλευτικής προπαγάνδας, παρά μια υπαρκτή κατάσταση, μιας και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εξηγηθεί βάση συγκεκριμένων, συγκριτικών μεγεθών. Μια από τις εναπομείνασες ευχέρειες του συστήματος, είναι το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι. Ένα θεμελιώδες δικαίωμα, που επιτρέπει στους πολίτες να ιδρύουν ή να εντάσσονται σε ενώσεις, σωματεία και συνδικάτα, προκειμένου να προστατεύουν τα συμφέροντά τους. Ένα δικαίωμα, που σε συνδυασμό με καπιταλιστικές πρακτικές, έχει δημιουργήσει εδώ και χρόνια τον θεσμό των συνεταιριστικών τραπεζών. Ένας θεσμός, ο οποίος ναι μεν συρρικνώνεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, αλλά ωστόσο έχει να επιδείξει λαμπρά επιτεύγματα, όσον αφορά κυρίως την περιφερειακή ανάπτυξη.
Πριν ξεκινήσουμε τη σύντομη παρουσίαση του θεσμού, να τονίσουμε ότι στις συνεταιριστικές τράπεζες, η ιδιότητα του καταθέτη, του πιστούχου (δανειολήπτη) και του μετόχου / συνεταίρου, συμπίπτουν στο ίδιο και το αυτό πρόσωπo και κατ’ ελάχιστον σε επίπεδο οικογένειας σε μια τοπική κοινωνία. Συνεπώς,δεν δύναται να υπάρξουν κέρδη καπιταλιστικής φύσεως, παρά μόνο ανακύκλωση και ανατροφοδότηση της τοπικής κοινωνίας, με τα όποια έσοδα μπορεί να δημιουργήσει ο συγκεκριμένος τύπος πιστωτικού ιδρύματος.
Πολλοί ίσως να αναρωτηθούν ευλόγως : Mα γίνονται αυτά που μας λέτε; Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα στην Ελλάδα; Η απάντηση είναι πως ναι υπάρχουν, παρότι αποσιωπώνται μεθοδικά από την καθεστηκυία τάξη - για ευνόητους λόγους. Σε αυτήν την πρώτη μας απόπειρα, θα κινηθούμε δια των ερωτήσεων και αναλόγως της απήχησης που θα έχει το παρόν κείμενο, θα μπορέσουμε στο μέλλον να γίνουμε πολύ πιο συγκεκριμένοι και να μιλήσουμε με ονόματα. Υπάρχει στην Ελλάδα συνεταιριστική τράπεζα, η οποία καθ’ όλη τη διάρκεια της πρόσφατης αύξησης των επιτοκίων να διατήρησε σταθερά και χαμηλά τα επιτόκιά της, προκειμένου να στηρίξει την τοπική κοινωνία, την ώρα που οι υπόλοιπες συστημικές τράπεζες εκμεταλλευόμενες την αύξηση των επιτοκίων, προχώρησαν εσπευσμένα σε αύξηση των μηνιαίων δόσεων; Ναι, υπάρχει.
Υπάρχει στην Ελλάδα συνεταιριστική τράπεζα, η οποία καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετούς κρίσης, να κατάφερε να εξυγιανθεί πλήρως, χωρίς να μεταβιβάσει ούτε ένα δάνειο σε εισπρακτική εταιρεία και χωρίς να λάβει ούτε 1€ κρατικής ενίσχυσης (ανακεφαλαιοποίηση) επιβαρύνοντας το χρέος του ελληνικού λαού, όταν οι υπόλοιπες συστημικές τράπεζες όχι μόνον έχουν λάβει δεκάδες δισεκατομμύρια ανακεφαλαιοποίησης, έχουν εκχωρήσει και τα δάνεια των πλέον αδύναμων πολιτών σε απρόσωπες εισπρακτικές εταιρείες; Ναι, υπάρχει.
Υπάρχει στην Ελλάδα συνεταιριστική τράπεζα, η οποία στη φυσική καταστροφή που έπληξε την αγροτική παραγωγή, να έσπευσε από την επόμενη κιόλας ημέρα να αναστείλει την αποπληρωμή των δανείων, όταν οι υπόλοιπες συστημικές τράπεζες αδιαφορούσαν παντελώς και ανέμεναν «καρτερικά» μια σχετική κρατική οδηγία; Ναι, υπάρχει. Υπάρχει στην Ελλάδα συνεταιριστική τράπεζα, η οποία να επιστρέφει στην τοπική κοινωνία στην οποία δραστηριοποιείται πάνω από το 60% των μεικτών εσόδων της, όταν οι υπόλοιπες συστημικές τράπεζες αγωνιούν μόνο για το μέρισμα που θα λάβουν οι αλλοδαποί μέτοχοί της; Ναι, υπάρχει. Υπάρχει στην Ελλάδα συνεταιριστική τράπεζα, στην οποία να είναι συνεταίροι / μέτοχοι το 50% σχεδόν του πληθυσμού της περιοχής που αυτή είναι εγκαταστημένη και να χρηματοδοτεί το 12% του
παραγόμενου Α.Ε.Π. της; Ναι, υπάρχει. Υπάρχει στην Ελλάδα συνεταιριστική τράπεζα, η οποία να αξιοποιεί κάθε διαθέσιμο ευρωπαϊκό πρόγραμμα συγχρηματοδότησης και εγγυήσεων, προκειμένου να ανατάξει την τοπική οικονομία και
κοινωνία στην οποία δραστηριοποιείται, όταν οι υπόλοιπες συστημικές τράπεζες χρηματοδοτούν άνευ εγγυήσεων τα πολιτικά κόμματα και τους παρατρεχάμενους επιχειρηματίες της εξουσίας; Ναι, υπάρχει. Οι σχετικές ερωτήσεις είναι πολλές και η απάντηση είναι θετική σε όλες. Να διευκρινίσουμε στο σημείο αυτό ότι, η παραπάνω κριτική δεν έχει απαραίτητα κάποιο ιδεολογικό πρόσημο, ούτε είναι απόρροια κάποιας εμπάθειας προς τις συστημικές τράπεζες. Πάσης φύσεως επιχειρήσεις υπό οποιοδήποτε οικονομικό σύστημα, μεριμνούν ως έχουν καθήκον, πρωτίστως για τα συμφέροντα των μετόχων τους. Η ειδοποιός διαφορά, βρίσκεται στο λεγόμενο μετοχολόγιο, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο κατάλογος των μετόχων.
Στις συστημικές τράπεζες, όπως μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει, μέτοχοι είναι κυρίως κάποια αγνώστου προελεύσεως και ανεξακρίβωτης καταγωγής funds, ενώ στις συνεταιριστικές τράπεζες, μέτοχοι είναι αποκλειστικώς και μόνον οι πολίτες ενός συγκεκριμένου νομού, μιας συγκεκριμένης περιφέρειας της χώρας – πρωτίστως δηλαδή αγρότες και δευτερευόντως υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, μισθωτοί, χαμηλοσυνταξιούχοι κλπ. Ούτε εφοπλιστές έχει η Ελληνική επαρχία, ούτε αριστοκράτες γαιοκτήμονες και διαπλεκόμενους νταήδες. Ανθρώπους του μόχθου έχει, που μαυρίζουν στα χωράφια και όχι στις ξαπλώστρες της Μυκόνου. Έχει γυναίκες ο κάμπος, που μεγαλώνουν με κόπους και στερήσεις Ελληνόπουλα, όχι influencers. (Αφήστε κάποιοι για λίγο τις πολυθρόνες και κάντε και καμιά μια βόλτα κάτω από τον καυτό ήλιο του κάμπου – καλό θα σας κάνει και θα μάθετε πολλά που δεν ξέρετε για την πατρίδα μας. Μην ψάχνετε μόνον για τις εξαιρέσεις που προβάλλουν τα κανάλια, για να τις επικαλείστε υποκριτικά και να υπερασπίζεστε την αδράνειά σας).
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι, υπάρχουν λύσεις που θα μπορούσαν να ωφελήσουν τη χώρα, αρκεί αυτές να βλέπουν συστηματικά το φως της δημοσιότητας, να προβάλλονται και να στηρίζονται από τον κόσμο. Το παρόν κείμενο αποσκοπεί στο να καταδείξει ότι, μοιρολατρικές απόψεις του τύπου «δεν αλλάζει τίποτα» ή «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα», ενδέχεται να ευνοούν μόνον την τρέχουσα κοινωνικοοικονομική νομενκλατούρα, στην προσπάθειά της να αναπαραχθεί δια του νεποτισμού, «παραλύοντας» κάθε πρωτοβουλία που θα μπορούσε δυνητικά να την ανατρέψει. Ας αντισταθούμε λοιπόν στη δόλια προπαγάνδα της, που πασχίζει να πείσει το λαό πως η μόνη εναλλακτική είναι μια αιματηρή επανάσταση ή ένας ολέθριος εμφύλιος. Το μικρό οικονομικά και πληθυσμιακά μέγεθος της χώρας μας, αποτελεί την κατάρα, αλλά και την ευλογία της. Κατάρα, γιατί μπορεί σχετικά εύκολα μια πολιτική τάξη να ποδηγετήσει την κοινή γνώμη, αλλά και ευλογία γιατί μπορεί το ίδιο εύκολα να αναπτυχθεί, χωρίς να θίξει συμφέροντα παγκόσμιου βεληνεκούς, που δεν μπορεί αντικειμενικά να αντιμετωπίσει.
Με το Α.Ε.Π. της χώρας μας να ξεπερνά μετά βίας τα €200δις, τα περιθώρια ευελιξίας και επιλογών σε όλα τα επίπεδα, είναι ανεξάντλητα. Ενδεικτικά και μόνον, θα πούμε ότι €200δις, δεν είναι ούτε το 1/10 του ενεργητικού, μιας μόνον εκ των πολλών ευρωπαϊκών τραπεζών. Συνεπώς, υπάρχει πάρα πολύ δρόμος μπροστά μας, προτού οποιεσδήποτε επιλογές της χώρας (οικονομικές, πολιτικές, στρατηγικές, συμμαχιών, γεωπολιτικές κλπ.), απασχολήσουν το κατεστημένο και τα συμφέροντά του. Οξυδέρκεια, ευθυκρισία και προπαντός εντιμότητα χρειάζεται η Ελλάδα και όχι άσκοπη υπακοή σε αλλότρια συμφέροντα. Προετοιμασία δηλαδή για την επόμενη μέρα και όχι άγονη προεξόφληση προφητειών ή φαντασιώσεων. Το να oμφαλοσκοπούμε και να λέμε ότι, κάποιοι ανώνυμοι υποχθόνιοι με μαύρες κουκούλες, σε κάποιο ανήλιαγο υπόγειο, είναι αυτοί που απεργάζονται νυχθημερόν την συμφορά μας, προσμένοντας με σταυρωμένα τα χέρια την θεία δίκη να τους τιμωρήσει, μπορεί να μας
ανακουφίζει, αλλά λύσεις δεν δίνει.
Θα έχετε ήδη καταλάβει ότι, η παραπάνω ανάλυση προέρχεται από κάποιον ο οποίος βρίσκεται επι πολλά χρόνια εντός του συστήματος και η προστασία της ανωνυμίας του είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη προς το παρόν, ειδικά στην περίπτωση που οι αναγνώστες θα επιθυμούσαν περαιτέρω ανάλυση, επίσημα στοιχεία και παραπομπές για τα παραπάνω. Όπως προανέφερα, αναλόγως της ανταπόκρισης των αναγνωστών, θα επανέλθουμε δριμύτεροι με περισσότερα τεκμήρια, εκτενέστερες αναλύσεις και αποκαλυπτικότερες λεπτομέρειες.
Καλή συνέχεια.
Σημείωση: Ο Θεός είναι με την Ελλάδα, αλλά δεν πρόκειται να κατέβει για να οργώσει Αυτός τα χωράφια μας, ούτε θα στείλει κάποιους άλλους από άλλη χώρα να το κάνουν για εμάς, επειδή με την γλώσσα μας διαδόθηκε ο λόγος Του.